SORMAYIN

Sormayýn...
Nasýl piþman olayým ki;
Açmayacaðýný bilerek gittim kapýsýna.
Sevmeyeceðini bilerek sevdim.
Sahiplenmem dediði halde;
Zorla gönlümü verdim.
Onun suçu yok ki;
Her ne ettiysem;
Ben kendim ettim.
***
Sormayýn...
Kimi suçlayayým ki;
O yaðmurdu ben toprak.
Yaðmasa zaten kalacaktým kurak.
O bir daldý ben yaprak,
Kaderde vardý sararýp solmak,
Dalýndan kopmak,
Rüzgara kapýlýp savrulmak.
***
Sormayýn...
Onun günahý yok ki;
Varamayacaðýmý bilerek düþtüm yoluna.
Tutmam dediði halde girdim koluna.
Ne gidecek baþka yerim vardý,
Ne de cihanda baþkasý bana yardý.
Bana sev de demedi,
Ardýndan gitmemi de istemedi.
Bir gün yüzüme de gülmedi,
Bana ümit de vermedi.
***
Sormayýn...
Boþ yer kimsenin vebalini almayýn.
Kendi düþen aðlamaz derler ya;
Siz o söze de inanmayýn.
Aðlýyormuþ çünkü...
Hem de yataðýndan taþar gibi,
Irmak olup deryaya koþar gibi.
***
Haklýsýnýz...
Tamam sevse elbette olurdu?
Gel dese, uzanýp bana el verse,
Bunca çile tabi ki son bulurdu?
Tüm acýlarým diner,
Cennet cihana inerdi.
Lakin siz yine de sormayýn.
Zorla güzellik olmuyor iþte,
Zamanla olur sanmayýn...

Celal BAHAR
Sosyal Medyada Paylaşın: