göðün gözü vardý asuman
yalýn yýldýz hevesi
sessizliðin sesi
gecelerin yiten nefesi
ne var dedi yýl ertesi
hiç dedi çocuk
zaman ölüyor
gündü
sarýþýn yüzünde çile gamzeler
durdu
alnýmýn yazýsý gibi kirpiði kaþý
bekle
derdi dumanýndan dönerdi baþý...
bakarsýn
gülümsemen yarar avunur çocuk yaným...
seni
diyordu tuhaf ama
çok yürekli sevdim
severcene cam kavanoz da akide þekeri...
akþam
olurdu olmasýna ya gelmezdi bir türlü sabah
birden
kayardý gözlerimde saçlarýn ýþýk yolu
gittikçe
yýldýz dolardý odama her biri sen...
nere
baksam konfeti menekþeler
nasýl
desem kendime kâr etmez sözlerime
hüzün
erken inerdi kahve yorgunu gözlerime...
karartma
gecelerimin bir yakýmlýk ateþi
alazlanýp
aklým sýra yanýyordum sende ben
közelmiþ
yüreðim de ince bir hüzzamdý adýn...
us/ta "felaketim olurdu aðlardým..."
hazan mevsimi
yorgun argýn açardý fasýldan kalma bahçelerde...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
abim... canım abim öğretmenin vedası... yağmur... kuş kanadı... beyaz atlı prens... gökyüzü... gökyüzü... ay yıldızlı uçurtma... şehit çocuk...