İsimsiz Şiir
Dünya çok gürültülüydü,
Sen konuþurken sesini kýstým her þeyin,
Belki rüzgârý dursaydý içimin,
Anlatýrdým biraz hikâye belki roman.
Gözlerin gördüðüm son görüntüydü;
Zamaný geçmiþ bir karýncalý televizyonda,
Ayaðý yanmýþ bir genç ve yýl bindokuzyüz,
Gözleri güzel olurdu güneþin yazýlmasaydý kader.
Özür dilerim, erken ölmediðimden ötürü,
Erken uyandým yollara kahvaltýsýz,
Ve damarlarýmda senin erozyonundan akan toprak,
Bir gün öleceðim, her þey rafa kalkacak.
En güzel kaybettiðine yakýlýr türkü,
Yaðmura koþtum camlarý seyretmek için,
Belki bir gün anlayan olur diye,
Kimseler uyanmadan ölüyorum gizlice.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.