ÝHANETLE CAN VERENLER
Hayat iþte öyle alýþtýrýyor ki
Biraz iyi olsam tuhafýma gidiyor
Hani þöyle biraz sevsem diyorum birini
Uzun uzun gözlerine bakamýyorum
Bir kelepçe ki þuramda çelik gibi
Ýçini içimde çözemiyorum.
Bir nokta koyup gitmek de vardý hani
Silip atmak vardý isli derin izlerini
Ateþe verip yakmalýydý belki gemilerimi
O cesareti kendimde bulamýyorum
Kalsam ki diyorum güneþli bir þehirde
Gözümü gözlerine denk getiremiyorum.
Gel desem gururum okþar utancýmý
Çýk desem ki nazlanýr atar damarlarým
Ve bir yalan, binlerce kargaþa kalbimde
Aklýmla yüreðim savaþ halinde
Doðru düzgün aðlayamýyorum bile
Sözde bir þeyler konuþuyorum da
Kendi doðruma bile inanamýyorum.
Sabah iþte alýþtýrýyor öðleye doðru
Akþama doðru biraz gün batýmý
Hafifçe bir rüzgar, hafifçe ýslanýyorum
Zamanla günü gece alýyor göðsüne
Ellerini ellerimden çözemiyorum
Kapanýyor gözlerim dalýyorum zindana
Ve uykularýmdan öpüyorum.
Yine kalbimde gülüþler düþünüyorum
Ýçimde siyah bir leke beliriyor
Her þeyde seni görüp seni anarken
Geçip gidiyorum al gözlerinden
Þu ihanetle can verenler kentinde
Boyunca toprak kazýyorum
Ve içinde baðdaþ kuruyorum.
Bazen iþte böyle
Üç kelimede ölmek istiyor insan
Bir hevesle seni seviyorum derken
Son sözü oluyor mahþer.
Anladým ki
Sadakatla sevenler
Ýhanetle can verenlermiþ.
.
.
.
ÝHANETLE CAN VERENLER – Mawish Þiirleri – Mert zafer Cansever