Yalnızlığın cehennemi

Çek al beni
Yalnýzlýðýn cehenneminden
Çakallar sevinmesin yokluðuma
Bir çocuðun
Gözlerine niþanlayýn sevgi kurþunlarýný
Zaman, mekân dediðimiz
Kan rengi yetim bir yürektir
Sevginin bâkirsiz uzantýsýdýr
Þimdi kadehimdeki kan rengi þarap
Biz sokak þarkýlarý, türküleri söylerdik
Yarým yamalak ve ayaklar çýplak
Gökyüzünün karanlýðý
Ýçimize sinen ayyaþ bir gölgeydi
Ruhumuzun izbe derinliklerinde
Hep ayný ayak izleri vardý
Yol, derin uzaklýklarýn kucaðýnda can veren
Acýmasýz, katil bir eldi
Çýnar aðaçlarýnýn heybeti de kalmadý artýk
Ýnsanlar gibi pasifize olmuþ
Dal parçalarýnda kýrýlmýþ umutlar
Yok arkadaþ, biz asla adam olmayýz
Ýkiyüzlü duygularla cebelleþirken
Acý bir tren sesinde biter sevinçlerimiz
Her taraf çaresiz insanlar mahallesi
Varoþlarla baþlar ve biter umutlarýn kabadayýlýðý
Ýþte böyle bir þeydir hayat ya da yaþam dediðimiz
Deve ne bilsin sýrtýnýn eðri olduðunu
Ya da ne bilsin ki
Tavus kuþlarý, sahip olduklarý rengâ-renk zenginliði
Þimdi deli bir adam daha geçecek
Bu ýslak ve ürkek yollardan
Yýrtýlacak gecenin özgür dudakalrý
Bir yarýþ baþlayacak iç duygular þehrine
Emecek kanýný vampirler birbirinin
Týpký dostluk, arkadaþlýk, kardeþlik dedikleri
Elma þekeri tadýndaki yalan söylemler gibi
Vuracaklar, kadýn- erkek demeden birilerini daha
O zavallý insanlar güruhu
Bulamadýk gitti vesselam
Ýnsan denen
Ýnsanlýk denen
Ýçimizdeki o asil ruhu...

Oktay ZERRÝN- Samsun
29-12-2018- 01.02

Sosyal Medyada Paylaşın: