Mah

sine-i sýðýnaðýmda cüz / cüz yükselen duygular
kalbe niþangah vakt-i özleme vurunca saatler
gönül boylarýmdan bir nida yükseliyor
zaman kuyularýndan çektiðimiz aþk
ýslýk çaldýðým þehirlere zýlgýt atýyor

yüzümü yalayan rüzgar, Aralýk’ta duran güz
yýlýn son Cuma’sýna beni götüren adýmlarým
huzur-i aþk makamýnda mahcup eðiliyor baþým
ruhumun karanlýk duvarýný döven hüznü eza ile
avuç boþluðuma inen dua’da ulaþýr mýyým murada

geceden kalan hissi Yasin taþýyorum göðsümde
“Selamün kavlen min rabbin rahim” ile gülümserken
sureyi bakara’ya geçiyor içim
yaþam yýllýðýmda zararý ikrar edince bilançom
ente mevlana’da “kavmil kâfirîne” büyüyor öfkelerim

söyle ey sadýrým….
ezan’a muhtaç semalara ulaþýr mý figaným
solan gülistanýmda öter mi yetim bülbülüm
nefeslerine sýðýnan ten, avuçlarýna sokulan el
yanmadan yeniden can bulur mu hissi cemre’de…

gönülhanemde girizgah olduðum sevgili
ezel sürgünümden kaçan ebed yolcusuyum ben
ihtiþamlý bir cefa olsa da bana düþen firak
hak ile yeksan olmadan taþýdýðým emanet
ruh-i haletimde sýðýndýðým aþkta hiç’im ben…
Sosyal Medyada Paylaşın: