Esenler’de pabucu yarým bir çocuk seviyor Yama’lanmýþ giysisinde ay resmini Tabanýnda diken batýðýný çýkaran anne çýðlýðý kuruyor Saðlýksýz sol yaný kangren çiçek Bitirmeye çalýþýlan günü daðlayan rüzgar Savuruyor kulaðýna öteden beriden çaldýðý ninniyi Avuçlarýna gökkuþaðýndan çeþme akýyor
Tuzu kuyudan çekilmiþ yaðmur Kör bulutu öpüyor kuþ alçakta Tam da alýnyazýsýný silerken damlýyor teri Güvercini uçurtma vakti içinden diliyor maviyi Yazýk ki düdük çalýyor
Sirkeci’de inecekken gençliði DUR! Sesleri vuruyor ensesinden, devriliyor yere Yer çekiyor diþlerini Gözlerinden kelepçelenirken gökyüzü gülüyor Kirpikleri yalpalanýyor nefesinde in cin top oynuyor Esenler’den topraða düþüyor çocuk
Maganda kurþunu ile ölen bir çocuðun ardýndan.... Ecelsiz hiçbir çocuk ölmesin!!! Sosyal Medyada Paylaşın:
NAZLIM CAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.