HEPSİ ÜÇ GUN

HEPSÝ ÜÇ GÜN


Yokluðunun;
Daha üçümcü günü,
Bitmemiþti bile..

Baþýma neler geldi neler..!

Rezillik;
Hat safada,
Utanç desen ayný..

Yanýmda olsaydýn;
Belki, sen’de diskinirdin.

Öpmezdin;
Öptüklerine,
Belkide piþman olurdun..

Miden mi bulanýrdý,
Belkide...?

Ýlk günü sabahý,
Aklým baþýmdamýydý.

Bilmiyorum;
Ama, bi tuhaftým.

Apatman görevlisine;
Selm verdim,
Anlamsýz mimik yaptý, Anlamadým ki..

Dolmuþta;
Otobüste, iþ yerimde,
Her kes kendinden þüpeliydiler.

Ama; Bana bakýp,
Çýt, çýt yapýyorlar

Bi tuaftý o gün..

Aynýsý metro da yaþandý..
Anladým ki, sorun bende..!

Personel servisinde;
Ertesi gün hapýný’da,
Kullanan da olmamýþtýr.

Ama;
Ortalýkta bir koku vardý,
Ýnceden, inceye. !!

Bende fark eder oldum;
Ýki gündür aðýrlaþtý,
Sorunun kaynaðý bendim de,
Neden bendim, neden ?

Yalan olmasýn;
Üç gündür, rezil oldum..

Son günü;
Ýþ arkadaþým,
Ýþe gelmedi.

Sabah servis almadý..!

Dolmuþ;
Yallah þöför,
Þarkýsý ile, korna çaldý gitti..

Eve geldim..
Apartman sakinleri,
Biinayý terk etmiþler.

O’ koku var ya; o’ koku;
Beni, yine terk etmedi..

Eve çýktým;
Kokuda, benle ev’e çýktý,
Banyo yaparsam,
Geçer sandým..

Aynanýn karþýsýna geçtim;
Kokuyu aradým,
Gömleðimi açtým ki,
Ne göreyim..!!

Kalbimin üstümde;
Garip þekilli,
Siyah leke var..

Elimi dokundum;
Ateþ gibi ve acýmsý,
Yanýk kokusu, sardý ev’i.

Meðerse;
Sensizlikten,
Kalbimin üst kapak,
Contasý yanmýþ...

Hasretim..


Bilent ATALAY
15/05/2013
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: