Susarmýsýnýz, Geceleri çýlgýnlar gibi baðýrýrken herkes, Kalabalýðýn içinde duyamazken kendinizi? Dinlermisiniz, Huzura ulaþmanýn eþiðine gelmiþken, Hala içimizde bize birþeyler anlatmaya çalýþan çocuðu? Hayal kurarmýsýnýz, Bu rezil, bu anlamýný yitirmekte olan dünyaya dair, Hala içinizde sizin umut dediðiniz ama, Artýk var ile yok arasýnda kalan soyutluða? Beklermisiniz, Yarýný, dünden farklý olmasýný umarak, Bugünü ayýrýp, sadece yarýn olsun diye? Ve bakarmýsýnýz, Eðer görebilirseniz gözlerinizi açtýðýnýzda Karþýnýza çýkan manzaranýn aslýnda bir ayna misali kendiniz olduðunun farkýna vararak? Kendi sesiniz, kendi kulaðýnýz, kendi hayaliniz, kendi umutlarýnýz olduðunun bilinciyle Yaþarmýsýnýz?
Sosyal Medyada Paylaşın:
hectorıa Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.