kar yanığı...

kar yaðýyor
helezonlar çizip sen düþüyorsun
yalnýzlýktan üþürken aklýma
bir avucum da elin
bir avucum da yüreðin
topluyorum omuz baþlarýmdan
çýð oluyorsun
katýyorsun
karmalýyorsun
katmerliyorsun bedenim...

dermeden kardelen gibi
ermeden aþk’a
eriyorsun ilk güneþte
kýraðý bükse de
kar kelebeði
gün yüzünü..

ben her dem serseri
ben her dem zemheri
kýzýlca kýyamet
topuðu sýrtýn da ayak izleri

kar uykusuna dalýyorum
kirpiklerimin ucundan
asýl
göz bebeklerime...

harami kýþlarý var bu ormanlarýn
yollarý kesmiþ
ve rahvan giden atlarý
nallarý çiðner
kýzaðý deþer karlarý..

izini siler ardýndan
süvari süvari
kar kayalarý...

bilmiyorlar...

bu orman sen kokar
gülüþünün deðdiði dalý tanýrým
kýrýlmýþ...
sesinin aksi
bana çarpar...
nazarýn deðse
dikenli çam dallarýna
kar da gözlerinin izi..

kýþ herkes gibi unutur bizi...

adýný bir kez daha kazýdým göðsüme
kar yanýðý...
acý yok...
yalnýzca
amansýz bir sýzý...
Sosyal Medyada Paylaşın:

mutluluk mavi çocuk Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

abim... canım abim öğretmenin vedası... yağmur... kuş kanadı... beyaz atlı prens... gökyüzü... gökyüzü... ay yıldızlı uçurtma... şehit çocuk...