SEMADA SESİ NEY’İN

Toprakta biterdi diken,hem de gül kokusu.
Ýstemez ki, bedeninde ayrý yürüsün su.
Toprakta gizlenirken ,kýþta hayat uykusu,
Vakti gelince haþrin,baþka ömür dilemez.

Kokmaz öd aðacý,yanmadýkça koklayana,
Söz manada bilenin,söylenir anlayana.
Can ile cananý, getirmedikçe yan yana.
Mumlarý yanar erir, alevine gül demez.

Geceleri uyumaz aþk,olmaz mý düþleri.
Dilsizim cananým,sözler kalbimin iþleri..
Ney’de dilsizdir,aðlatýr postsuz derviþleri.
Ýçi oyuk olanýn yüzü, candan gülemez.

Seslenir derinlerden ,semada sesi ney’in.
Gönül baþsýz ayaksýz,la mekandadýr deyin.
Aþký sonsuz gönüldedir ,harfsiz heceleyin.
Dilsizdir kalbi aþkýn ,söylemeyi bilemez,

Harfler meydanda gezer,herkese açýk sebil.
Yeter ki sen,aþktan birkaç söz söylemeyi bil.
Beden toprak olunca,ne dudak kalýr ne dil.
Bastý zamanda isen ,aþký kimse silemez.

Sosyal Medyada Paylaşın: