Dayanacak takatim gücüm kalmadý gayrý Yediðim darbelerin izleri yordu beni Olmadý ilaçlarýn hiç dermaný hiç hayrý Þu namert insanlarýn sözleri yordu beni
Yaprak gibi döküldüm o haþin rüzgârlarda Boþ otobüs misali bekledim boþ garlarda Hasadýma don vurdu ayazlarda karlarda Bu hayatýn mevsimi güzleri yordu beni
Tepelerden bakarken aþaðýyý görmeyen Güzellik boyasýný yüreðine sürmeyen Ne halimden anlayan nede hatýr sormayan Bu hayatýn riyakâr yüzleri yordu beni
Bir gariban görünce yüreði sýzlamayan Sevgi dolu yürekte kýþlayýp yazlamayan Bir yaralý gönül’ü okþayýp nazlamayan Vefasýz insanlarýn cazlarý yordu beni
Dünya onun olsa da fazlasýný isteyen Ufak bir zorluk görse hesabýmý kes diyen Ýster yaþa istersen þu hayata küs diyen Kaprisli doymazlarýn nazlarý yordu beni
Hiçbir þey umursamaz diskosunda barýnda Bu hayatta tek derdi çýkarýnda karýnda Yanarken þu yürekler bu dünyanýn harýnda Anlamsýzlýk týnlayan sazlarý yordu beni
Hayat son deme geldi fýrtýna boran vurdu Akýl ermiyor artýk kafamda hesap durdu Fitne fesat entrika sarmýþ adeta yurdu Hayatýn yokuþlarý düzleri yordu beni
Ayhan Kocabay Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayhan Kocabay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.