Takýnýr rüzgar baþýna, tüllerini perdenin, Mil çekilmiþ pencereler, hünerine alkýþ tutar. Topal, kör bir karanlýk, ufuktan seker gelir, Dört mevsimin çilesini ayakta bir kýþ tutar.
Hiç kimsenin kaderi deðildir kimsesizlik, Kimi boþ bulursa yalnýzlýk, onu kendine eþ tutar, Her kalabalýðýn sonu kasvetli bir sessizlik; Ölsen, en sevdiklerin ardýndan bir yas tutar.
Düþünsene bir bedeni, topraktan olmuþ teni. Koskoca þu gövdeni, ayakta bir ruh tutar. Göçer o da gelince günü, giyince bir kefeni; Kalaný, iki taþ arasý, bir avuç toprak tutar!...
Sosyal Medyada Paylaşın:
ZÜLKÜF ÖZÇEPİK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.