Bir hazan günü düþledim gözlerini
Düþerken yapraklarýn yüreðime sapladý hançer
Neydi ki bu melâl gözlerinden hissettiðim gam, keder
Sularken gözyaþlarým sen kadim aðacý
Ne tebessümün kalmýþtý köklerinde
Ne de ýtýrýn kalmýþtý ruhunun derinliklerinde
Ser-i mû bir delikten girdim köklerine
Karanlýk bir dehliz içinde ben korkmuþ
Alem-i rü’ya içinde ise kaybolmuþ
Sükûte ermiþ gözlerimin önünde
Bir gölge daldý zifiri karanlýðýn içine
Bir ziyâ ümidiyle gönlümde
Seni ayýn karanlýk yüzünde görüyordum
Oracýkta sessiz , sedasýz küllenmemiþ bir yangýnla yanýyordum ateþ-i aþk eþliðinde...
Fatma Gül KA*(23 Aralýk 2018)
***********************************
Melâl : Can sýkýntýsý, üzüntü, hüzün.
Gam : Kaygý, tasa, üzüntü.
Itýr : Güzel koku
Ser-i mû : Kýl ucu kadar ince.
Âlem-i rü’ya : Rüya âlemi
Ziyâ : Aydýnlýk , ýþýk
Ateþ-i aþk : Aþk ateþi
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.