Riyasýz güzelliklere açýlan penceremden görünen tek manzara,
Hedefini þaþýrmýþ sevda okumun on ikiden vurduðu esmer.
Gönlüm bazen bir ozan, hep sevdayý söyler.
Bazen de bir ressam, seni resmeder.
Ýmrenerek bakar gözlerim;
Kýyýyý, her seferinde ayný heyecanla
Ayný arzuyla kucaklayan o bembeyaz dalgaya
Kýyýnýn feryadý yankýlanýr kulaklarýmda o an.
Ayrýlmak istemez dalgadan.
Onlarýn kaderidir bu.
Ayrýlýklarý da kavuþmalarý gibi, anlýk.
Sonrasý yok onlar için, sonrasý karanlýk.
Bozmaz ciddiyetini Dalga ,
Görev kutsaldýr.
Ama aþk öyle bir tutku ki,
Onlara göre deðil.
Çünkü aþk;
Ruhsaldýr.
Seni kokluyorum, baharýn geliþiyle açan papatyada
Sensiz kokmuyor güller.
Bülbüllerse; þevksiz ötüyor gibi yokluðunda.
Bir türlü sevemediðim þehir,
Beni sana getiren hasretin deðil.
Beni sana getiren…
Neyse!
Bu sýr, toprak olur bedende.
Bu sýr bilinmez.
Bu sýr Allah’la aramda.
Kusura bakma!...