Bugün bana tamamen yabancý bir mekânda Anýlarla baþ baþa kalarak taþtým bugün Bilinmez bir yerlerde yalancý bir mekânda Yakýyordum kendimi harlý ateþtim bugün
Bir yaným cehennemi andýrýyor gibiydi Beride biri beni kandýrýyor gibiydi Yaþadýðým yer zindan hücrem deniz dibiydi Nerden düþtü aklýma dertleri deþtim bugün
“Mekânlar,” demiþti pir, “mekânlar deyip geçme” “Bak kýzým nefse uyup, sakýn ha zehir içme” “Ellerin kumaþýndan kendine esvap biçme” Bunu duyup kendimle içten ödeþtim bugün
Alýp baþýmý gittim oturdum bir zirveye Düþündüm de baþýmý acaba vursam neye Neden attým kendimi bu yabancý haneye Duvardaki taþlarla ayrýlmaz eþtim bugün
Bir ses duydum uzaktan anlamsýz bakakaldým Git mi diyordu bana; kal mý? Apýþýp kaldým Tutundum bir kayaya öyle yapýþýp kaldým Anlattým dertlerimi çile üleþtim bugün
Geç geçten uyanýnca baktým baþým dönüyor Gördüm dumanlý halde gökten bir þey iniyor Yoksa yanýlgý mýydý? Gözde fer mi sönüyor? Hiç emin olamadým halime þaþtým bugün
NÝLÜFER SARP Sosyal Medyada Paylaşın:
Nilüfer Sarp Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.