bazen hayat elinden geleni yaptýkça çaresizliðe sürükler insaný ve hayat yaþamak için direnmek yerine kendini ölüme hazýrlamak gibidir ki ölüme hazýrlanan birine ne söylenebilirdi ki! düþündüm yaþarken ölmek miydi hayat kendine acýmak mý ? bilsinler istedim hayat son nefesimize kadar bir mücadele öldüðünü çok sonra anladýðýn bir hakikat olduðu. geceyi söktüm karanlýðýn baðrýndan ciðerlerimi parçaladým aydýnlansýn diye kirli yüzler ve karanlýk dünya amansýz hastalýklar bir ýþýk huzmesi bir mum olsamda etrafýmý aydýnlatmak için yazdým yazdým duraksýz kah aþký ,ihaneti, acýyý , hastalýðý, gözyaþýný yazdým ýsýnsýn diye fukaralýktan üþüyen bedenler. bitsin istedim. bu çaresizlikler , bu sersefil kimsesizlikler ...! peki ben nerde hata yaptým?
meme kanseri olan dostuma naçizane þiirim 2010 Sosyal Medyada Paylaşın:
NAZLIM CAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.