Bulamiyorum */
Bulamýyorum*//
düþündükce kaybediyorum
dogruyu,
þaþýrmaktan kendimi alamadan
her iyiligi.
her iyilik insan için yapýlýyor
deniyor da,
insanlýk icin yapýlan her iyilik,
ya insaný aglatýyor,
ya insaný öldürüyor.
iyilikti yaptýgým diyen digeri de
insan halbuki.
bir þey var eksik kalan,insan
insaný ya öldürecek,
ya da mutlu edecek.
anlayamýyorum karmakarýþýk
bir duygu,nasýl þey bu ,
her yaptýgýný insana hizmet diyen,
beyinlerde bir arýza var.
ya da bilinçsizce yapýlan her
hizmetinde,çok belirli hata.
yaþamda tek düze yaþanýlan,
bu kavramda sevinçler acýya,
acýlar insaný yok olmaya,
mahkum etmiþ,
anlamadýgým bu.
dünya acýlar cehenneminde
yaþanan bir yermiþ sanki.
sev diyen Rahmanýn sevgisiyle,
neden bir bütün degil sevinçler.
yoksa yanlýs olanmý sevginin yeri,
dogru yerde kullanýlamayan.
her iyi düþüncenin ardýnda ki,
kendin için istedigin huzurda
baþkasý neden mahrum oluyor,
çekilen acýlarda anlamsýzca.
bulamýyorum beynim zonkluyor,
insaný mutlu eden kavramý.
nerede saklý dýye aradýkca,
sevýnçlerin kayboldugu dünyada.
neden sevince gülerken ardýndan
gelen gözyaþlarý.
yoksa sevinç ve üzüntü ayrýlamaz
bir güçmü yaþanasý,
her sabahýn mujdesinde sürekli
göz yaþlarý.
her akþamýn alaca karanlýgýnda
hüzne götüren özlemlerde,
bir yanlýþ var evet yaþadýgýmýz.
bu dünya mezaliminde böylece,
ya yaþamayý bilmiyoruz ya da
yaþatmayý ögrenemeyen gaddar.
hep var olan insanýn yüregindeki
mezalim ve anlamsýzca hýrs.
hodbince kendinde buldum sandýgý
yalancý sevði.
ne kendisi mutlu olabildi,
ne de býr baþkasýna sevinç verdi.
yetmezmi Allahým insanýn insana
verdigi bu acý zulüm.
anlayamýyorum mutlu olmak
bu dünyanýn neresinde saklý.
Meral tice
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.