*
gece buz kesmiþti,
gündüz üþüyordu,
yüzleri gülümsetecek sarýþýn bir güneþte yoktu
omuzlarda kar desenli battaniyeler,
ellerde sýcak bir bardak çay
ne sabahtýr , ne akþam
kaybolmuþ gök, deniz
buram buram kar kokar bembeyaz evler
*
zihinler bu þehirden, bu devirden çok uzakta
uzun bir gecenin sesidir bu
derinden yayýlan ahengin busesidir bu
eski plakta çalan gizil bir alemin bestesidir bu
dýþarýda kar yaðýþý
tinsel bir evrenin yeniden keþfidir bu
karla örtülü sonsuzluk hissidir bu
deðiþir mevsimler sürüp gider hayat…
sevgili gelir akla her vakit
*
kalmamýþtýr artýk ne gelen, ne giden,
yine ýslak yollar ,
yine yalnýz kýþ
bütün evleri soðuk bir duman sarmýþ…
ýstýrap içinde oradan oraya sürüklenir
yine o akþam güneþi
dallarda serseri dolaþan yuvasýz kuþlar
dökerken ufka dönük kanlý arzuhalini
gizli bir sesle aðlar rüzgar
baþlar hazin günlerin derbeder ninnisi
duyulur engin seherlerin çilekeþ musikisi
*
yanaða dokunan sadece kar deðil sevgilinin elleri
belki de kalp kýpýr kýpýr
þehre kar yaðarken
kar , göklerce yazýlan saf bir þiirdir belki de
ehlince okunan dilsiz dudaksýz
billur penceresinden gökler ilk hecesi
kýþýn ayazýnda toprak son mýsraý
hayat denilen þey avuçlarda soðurken
*
hikmetli bir susuþ belki de
daha çok ebedi hayallere daldýrmak için
aðýr aðýr yaðarken kar taneleri
sürgün edilmiþ, yurdun en ücra köþesine
sihirli kar manzaralarý
her þeyi bir tarafý savurmak için
görünen her yere kar doldurmak için
dalgalar halinde bir kez daha
kaç kez daha derinden.. derinden
*
mucizeler oluþturmakta
zaman içinde aþk perisi
düpedüz bir sihir tozu dumana katan tipi
sabah öðle akþam … günde beþ vakit
kar laldir rüzgar geveze
sokaklarda ufak ufak gök gürültüleri
gök buzlu bir camdýr sanki
bir baþka dünyanýn keþfi söz konusu
bin yýl sürecekmiþ gibi hayal-i zaman
düþlerde ki o sonsuzluk duygusu
*
redfer