Ne üþütür seni bu kýþýn ayazýnda.. Söyleyip överler birde, Ne pas tutarmýþ ellerin nede isli baþýn.. Unutulmuþ olsan da sen, Hiç gelmeyecek bir günde çýka gelirsin..
Ne zordur bilirim, Kendi caným dediði Can’a birden, seni tanýmýyorum demek!.. Nesillerce dillere destan olmuþtur, Unuttum artýk, Onu sevmiyorum deyip çekip gitmek!.. Bu cümleleri kurabiliyorsan ki bende yerin zaten hiç olmamýþ.. Yarým kalan bir oyunun son elini hile yaparak kazandýn benden.. Aldým tüm düþlerimi hesapsýzca yargýladým benliðini de, benliðimden..
Zorluklarýn en baþýnda geliyorsa yalnýzlýk, Sabrýmýn sabrýna muhtaç kalacaðým.. Benden nasýl gittiðini bile bilmezken, Erkekler aðlamaz diye avunup, arkandan birde yas mý tutacaðým?..
Bilir misin? Ýhaneti.. Bir ihanet bekçisinden alýnan cesareti.. Sadece gözyaþlarýyla yüzlerini yýkarlar, Gözlerinde ki korkuyu atlatmak için deðil.. Kendi yüzlerinden utandýklarý içindir.. Sisli aynalarýna bakar dururlar, Ararlar, ararlar.. Aramasýna da bir tek yüz bile bulamazlar.. Öylece biten bir günün ardýndan yaþamlarýný tersten yazarlar..
Kirlettiklerini çýkartamýyorum bir türlü hayatýmdan.. Aklýma geliyor yalancý bir sonbahar Aslýnda hiçte yabancý deðildi seninle geçen bütün mevsimler Bir tek, Yalancý sonbahar adý geldi bana yabancý!.. Erkekler aðlamaz diye mi savunacaksýn bir yaz günü? Bak yazdan kalma bir sonbahar güzü benden sana kalan, Aðlýyorsun iþte! Kirlettiklerini kirli ellerin ile yýkayabilecek misin?
Ne kötüdür bilirim.. Aðlayýnca kimsenin olmamasý yaný baþýnda Hani yalnýzlýðý anlatan bendim ya sanki! Beni anlatýyor cümlelerin Beni ihbar ediyorsun, yalnýzlýðýna da ortak Kum saatimi kuruyorsun düþlerine Hemen geçiveriyorum ayný zaman gibi Avuçlarýnda tutamadýðýn taneler gibi, ben gibi..
Unuttun mu? Yalnýzlýkta kalmamý söyleyip dururdun.. Susmalarýna bir yenisini daha ekle, Daha sonra hatýrladýkça sus!..
Artýk bir þeyleri geri getirmen için biraz deðil çok geç, Son tren istasyonda belirecek birazdan, beni alýp götürecek.. Bedenim buralardan gidecek yalnýzlýðýmý da alacak.. Bu þehirde bana ait hiçbir iz kalmayacak.. Yalnýzlýðým kavuracak seni! Yaðan yaðmurlarda, Gözyaþlarýn bile kurtaramayacak bende ki seni.. Ruhumu umuda asýyorum giderken.. Çýkarýp bir daha seni giymeyeyim niyetine..
Yalnýzsýn çünkü ben yokum! Yalnýzým çünkü erkekler hiç aðlamaz!
Sen öyle san.. Erkekler öyle bir aðlar ki dediðini, Kulaklarýmýn pasýný sildiðim de duyacaðým.. Hoþça Kal yalnýzlýk ve hoþ geldin huzur!
Birþairmungan Ýzmir, 2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
Birşairmungan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.