Sonbahar yapraklarý gibi, dökülüyorum bir bir Artýk gelmeyeceðini biliyorum Hayattan beklentilerim yok artýk Yalnýzlýða düþünce anlýyor insan Dört duvar arasýnda bir sesin deðerini...
Sabahý gelmeyen gecelerdeyim her gün Hayallerimi kör bir tabuta koydum Yaþýyorum ben sensizliði Caným acýmýyor yüreðim kadar Ayrýlýk acý bir karanlýk...
Minik ellerim, sevgi dolu yüreðim üþüyor Duygularým bozkýra döndü Ýliklerime kadar yalnýzým Sol yaným acýyor her gece Býrakmýyor beni prangalar...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fuat.İncir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.