ENGEL

Ne zaman uzun yýllar yaþadýðým
bu kenti terketmeyi düþünsem ,
zihnimi sarar zehirli sarmaþýklar
buna yeltendiðim anda
bir þeyler engel olur yoluma
ya bir fýrtýna çýkar ansýzýn
ya da sel altýnda kalýr,
taþ döþeli tüm sokaklar .
Durmaz artýk sabýr
küpünde durduðu gibi
çatlayýp dökülür sýrlar ortalýða ,
aynalar bin parça gösterir yüzümü
dur daha kendine gel !
yeni bir hayat zamansýz der gibi.
Pembe zakkum çiçeklerim
toplu halde dökülürler
oysa yeni sulamýþtým topraðýný
yapraklarýna, köklerine böcek dadanmýþ
bakýma ihtiyaçlarý var belliki.
Sessizliði derinleþir zamanýn
suçlanýr sanki
sebebi örselediði ruhumdur ,
dört duvarým dile gelir tazeler anýlarý
rutubetinde kokarlar burcu burcu.
Sayýsýz ellerde cam kýrýklarý
üzerime doðru gelirler
gücü azalan kollarýma yapýþmaya çalýþýrlar
nefes alýþlarým güçlesince,
son sözü yüreðime býrakýrlar el birliðiyle,
yüreðimse bozar öfkemin oyununu
her zamanki gibi
o bunun deðiþmez huyu .
Yönü belirsiz ýlýk bir esinti
alt üst eder planýmý
maskeli bir yüz belirir karþýmda
beni korkutmaya çalýþýrcasýna
elinde dur iþareti ,
dur gitme !
giderek kalanlardan olmak zordan da zor ;
der gibi.

Nuran KARACA
23:04 14.12.2018
Sosyal Medyada Paylaşın: