dünün üzerine çarpý atarak yarýna hiç yokmuþ gibi bakarak ve ruhuma bedenimi katarak tüm arýnmýþlýðýmla çýrýlçýplak karþýndayým haydi dokun...
kefaretime yemin esaretime kýlýç kadar keskinim dokunabileceðin kadar yakýn sokulabileceðin kadar gerçeðim öncesini gömdüðüm hayatýmda son olmaný dilediðim inancýmda senden sonrasýyým anla be gülüm
acý arkadaþým yalnýzlýk rehberimdir bilirsin limanlarýna inat demir al býrak denizini bulsun mavi haydi tut ellerinden küf tutmuþ güneþin bir tebessüm býrak þimdi pencereme býrak ki tutuþsun karanlýk yansýn zifirinde gece
yalnýzlýk kaç iþlem bütün artýlar senken eksiler neden hep ben ayrýlýk ki çarpýlarak bölünmekte olsa sen yinede eksilme günümden ey sevgili bilmez misin yolumdur yoluna uzanan her yokuþ kambur ol, yük ol sýrtýmda ama sakýn hiç düþme…
ilhanaþýcýaralýkikibinonsekiz
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.