Bir göz odada, tahta kapýlý asma kilitli…
Zemin siyah beton, buz gibi asi tenli…
Yatak sert tahta bile ondan daha enli…
Titretir bedeni soðuk cezbemi! yoksa…
Kapý menteþelerinin yaðsýz gýçýrtýsý…
Kimsesiz evde yalnýz vücudumun ýsýsý…
Ruhum da çýkmýþ duyuluyor lakýrtýsý…
Nefesimden akan ruhum mu yoksa…
Ayakkabýmda soðuktan olur demirim…
Ýplerinin buzunu da çözmez nefesim…
Son damlasýný yaktýðým gazlý ocaðým…
Yazacak kalemde mürekkebim yoksa…
Ruhum sanki çýkýyor kolumdan dýþarý…
Halden hale girmiþim yalnýzlýðýn kanýtý…
Rüyamda da görmüþüm zaten bu yanýtý…
Rabbim! mýsralardan akan kanmý yoksa…
Örümcek aðlarý benle dalga mý geçiyor…
Resulüme siper olmuþ gözden kesiyor…
Her anda nadide ipekten kumaþ dikiyor…
Sessizliðinin yalýnlýðýnda dostum yoksa…
Mercimek kadar beyni ile dalga geçiyor…
Tavandan alnýmada týk týk su damlýyor…
Sessiz þu bedenden bak neler kaçýyor…
Hu hu! benden baþka biri mi var yoksa…