Köyümün daðlarýndaki kekik kokusunu özledim en çok... Bir de senin sýcacýk tarhana çorbaný annem. Sahi, babam da çok severdi. Dünyanýn en güzel lezzetiymiþ meðer. Piþirdiðim hiçbir çorba ona benzemeyince anladým.
Büyümeye özendiðim zamanlardan bir gün; Düþmüþtüm... Kanayan dizlerime üfleyip "Bir þey yok kýzým" demiþtin. Haklýymýþsýn... Yüreðim kanayýnca anladým.
Bir uðurböceðini sað elimden sol elime yürütürken, Ona þarkýlar söylerdim. "Uç uç böceðim, annen -baban sana terlik,pabuç alacak." Uður böceklerinin pabuç giymediðini, Ayaklarým buz gibi betona bastýðýnda anladým...
Þimdilerde; iki yakasýný bir araya getiremediðim hayatýmýn, Esaret kokan sokaklarýnda kendimi arýyorum... Ýkindi sýcaðýndayýmdýr belki. Dut aðacýnýn tepesinde ya da... Okuduðum lisenin kirli paslý sýralarýna kazýdýðým aþk sözlerinde... Hiç bir yerde olmadýðýmý ,saðýr duvarlar susunca anladým.
Köyümüzün daðlarýndaki kekik kokusunu, Çok özledim annem... Bir de senin sýcacýk tarhana çorbaný...
Sosyal Medyada Paylaşın:
özgecanalpöz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.