Ve Ben...

Tüm güzellikler senin olsun…
Ben hatalarýmla,
Anlayamadýklarýmla,
Anlatamadýklarýmla…

Yeniden baþlarým,
Kimsesizliðime sahipsiz þiirler yazmaya…
Ýnan, ben bunu da aþarým…
Alýþkýným, kendime dost deyip yaþamaya…

Ara sýra dokunsa da hatýralar kanayan yarama,
Sararým yaramý, göz yaþlarýmla…
Bilirsin eksik kalýrým, gülüþün deðmeyince ruhuma…
Olsun… Ben sarýlýr ýsýnýrým, kendi yalnýzlýðýma…

Sen yokmuþ gibi yapamasam da,
Yaþarým, var oluþunun umuduyla…
Kendimden bir parça daha koyamayacak olsam da dudaklarýna,
Yanarým, fotoðrafýna her dokuþumda…

Yüreðine kýrgýnlýklarýmý hiç anlatamayacak olsam da,
Sayýklýyor sen yoksunu rüyalarým, hayallerim sana her uðradýðýnda…
Sahibinden satýlýk sevgi cümlelerim ulaþamasa da sana,
Bir iki kýrýk hayal olsun, saklýyorum yarýna yasladýðým yastýklar altýnda…

Sen…
…

Bedenin hiç uðramasa da bana…
Ben bir kaf daðý bulur,
Yaþarým bendeki senle doyasýya…

Bir gün, caným candan bir can ararsa yanýna,
Ve sözlerim ulaþamazsa sana,
Bilirim, tatlý bir gülüþüm düþer aklýna…
Ellerlin ellerimden, ayrýlýklar kadar uzak olsa da,
Tutuþur bedenin,
Sana dokunuþlarýmý anýmsadýðýnda…
Titremeye baþlar duvarlar…
Ve kanamaya baþlar,
Ýçerinde eksik kalmýþ sevdalar…

Ben…
…

Sahi…
Gülüþlerim,
Sende kalmýþken…
Kim bu ben…

06. 06. 2008
Kelkit

Selim Seven



Sosyal Medyada Paylaşın: