KAZANMALIYIM HAYATI

Ne çok sevdiðim olmuþtu benim
Dizlerimden ne çok kan akmýþtý..
Sevdalar mýydý peþimizden sürüklediklerimiz,
Yoksa sürüklenen biz mi olmuþtuk hep..
Ölümüne sevmek insaný,kurdu kuþu,bördü böceði,
Ya yaþamý?
Ya kendimizi?
Hep küsmüþtük,küstürülmüþtük,
Karanlýk kuytularda aramýþtýk sevdalarýmýzý,
Gün ýþýðý zifiri olmuþtu hücrelerimizde,
Kazandýklarýmýz, kaybettiklerimize dönüþünce…
Artýk her þeyi geçmiþin bulanýklýðýnda,
Can çekiþeni, kötü duygularda saklamalý,
Tutkuyla baðlanmalý hayata
Ve ölümüne sevmeli aynadaki görüneni..
Dönüp bakmadan arkaya, yürümeli,
Hatta koþmalý, içini kanatan bu yolda,
Kanamayanlarý kanatmadan,
Kanatanlarý umursamadan..

Sosyal Medyada Paylaşın: