Yum gözünü kulak ver! Öteden gelen sese Nefsini tez mahkum et, takva denen kafese Üstadýn çeþmesinden, akar, çile zemzemi Çile bizim emimiz yetiþti son nefese...
Dur ve düþün! Gül yüzü, servileri hayâl et Soy kadýnýn ruhunu... Et yýðýný hayalet Havva yüzünden Adem! Sürgün oldu dünyaya Kadýnda þekillenmiþ: Cehennem ile Cennet.
Hayýr, hayýr! Ne bahçe, ne bülbülle gonca var Vehimdir görüntüler; rakipler, aþýk ve yar Ay’ý nurlu gösteren... Güneþin ýþýnlarý Nedense gölgelere, hücum eder insanlar. Sosyal Medyada Paylaşın:
AHMET TURANOĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.