ÇARESİZ BEHLÜL

Bir sevda gelmiþti gençken baþýma
Çok güzeldi ona baktým çaresiz.
Henüz girmiþ idim on dört yaþýma
Bakarken abayý yaktým çaresiz.

O yaþtaki insan çocukmuþ meðer
Çocukluk da olsa, sevmeye deðer
Sevilen sevgiye sâdýksa eðer
O aþka boynumu büktüm çaresiz.

Yaþýn ne olursa sevda sevdadýr
Duygular þýpsevdi, gönül tavdadýr
Güzel bulana dek daim avdadýr
Bulduðum güzele sýktým çaresiz.

Kalýcý sevdaydý, sanmýþtým öyle
Aþkým ifþa oldu bozuþtuk köyle
Sevdamýn cambazý, doðruyu söyle
Senin için neler çektim çaresiz.

Çocukluk aþkýymýþ anladým þimdi
“Baþkasýný sevmem”, öyle dedim di
Gerçekten de içten, tek sevdiðimdi
Þiirle içimi döktüm çaresiz.

Allah’ým sabýr ver, Behlül kulum
Kalmadý dünyada bir çýkar yolum
Ümidimi yýktý, kýrýldý kolum
Acýdým halime baktým çaresiz.

Mustafa Zincirkýran

Sosyal Medyada Paylaşın: