Gün gelecek benim de kesilecek nefesim, Göçüp gideceðim þu fani dünyadan. Belki de ölmeden ölüp, gömüleceðim Kimsesizler mezarlýðýna.
Belki birileri olur ardýmdan gözyaþý döküp Omuz verip taþýyacaklar Gözyaþlarýný içlerine akýtarak Belki bir Fatiha mýrýldanacaklar dudak uçlarýnda.
Yaþam bu derler oysa Ya da vah vah!
Sorduklarýnda nasýl bilirdin merhumeyi Usulen diyecekler iyi bilirdik Helal edecekler haklarýný belli belirsiz.
Sadece o an oradan geçerken birileri Yapýþmýþlar salýma, tanýmýyorlar belki de Kimsesiz bu diyerek üzülmüþler halime Ha ölmüþ ha yaþamýþ bundan artýk kime ne.
Ey dünya, ey insanlar! Ey yüzüme gülen dostlarým! Evlatlarým, oðullarým, kýzlarým! Ardýmdan aðlamaya var mý yüreðiniz?
O kadar sahte ki her þey Olur mu olmaz mý anlamadým.
Leyla Ýnan (Ýstanbul - 18.09.2018 - 21.50)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Leyla İnan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.