VEDA

puslu bir bahar sabahý
koparken ellerimiz biribirinden
yaðmura karýþan gözyaþlarýmýz
çiçekler açmaya doymazken
yüreklerimiz birbirine açýktý
birden giriverdin içeri
sevgin doldurdu her yerimi
çýkmadýn bir türlü içimden
yokluðun kanatýr þimdi içimi
ne suçu vardýki
denize taþ atmaktan baþka ellerimizin
kopardýlar bizi bizden
zamaný geri alýp
yeniden baþa dönebilsek
sevebilsek tekrar biribirimizi
suçu yoktuki aþkýmýzýn
ayrýlýk þarkýlarý savruluyor þimdi
alýp baþýmýzý gidemedik uzaklara
duygularým yasaklý kaldý
prangalý aþkýmýza
düþlerimiz vardý yarýnlara
nasýl düþtük biz bu ayrýlýða

Nazmi Þenusta.Orhangazi/ BURSA. 08.12.2018.


Sosyal Medyada Paylaşın: