Sürgünlükten esir olalý, Geçti deðil mi? sevdam senden geçeli.. Bir aðýt yakmýþým dilimde ezbere, Bitirdik deðil mi? Biz bizi sebepsizce..
Bitmez dediðimiz günler geçti, Oysa; Bir mum ýþýðý sanmamýþtýk güneþi, ayý yýldýzlarý Þimdi her ne kadar parlak görünseler de Bize göre O’ umutlar sönmedi deðil mi_?
Birden olduk yok olan bir gece güneþin gölgesinde! Oysa her ne varsa gizlememiþ miydik? Hani karanlýkta gölgelerimizi adýmlarýmýzdan baþkasý takip edemeyecekti.. Kaçmamýþ mýydýk? Biz kendimizden gitmemiþ miydik? Biz bizi tamamlamak için! Birbirimizden kopmamýþ mýydýk?
Yüreðimle yaktýðým ateþi, Söndürmeye kimin gücü yeterdi! Yokluðun çaldýðý vakit kapýmý, Hangi ara bulsam kendimi; Rüzgârýn þiddeti kulaklarýmda inler! Kulaklarýmda bir þarký beni delirtmeye yeter! Þimdi soruyorum sana, Biz kendi bestemizi yýllandýrýp sabahlara kadar içmemiþ miydik?
Görüyorum ki zaman da kalmadý artýk, Yokluðun diyebileceðim anýda durdurdum, Soluðumun kesildiði anda ise bir yudum nefes bile alamadým, Öyle hasreti ki halen sana.. Sabrým da benden býktý artýk!!
Söylesene sen bensiz kendini bulabildin mi? Bitti deðil mi? Bunca yaþanmýþlýklar Ve þimdi, Onca geride kalanlarýn arasýna katýlmak nasýl bir duygu? Bitti deðil mi? Bizde bittik söndü yüreklerimiz.. Hani en mutsuz çift biz olacaktýk!! Vallahi bak! Doðruyu söylememiþ miydik?
Nasýlda açmýþýz ayrýlýklara Ve nasýlda nankör, Vurdumduymaz!! Koynumuzda uyutmuþuz hasretleri gebe misali, Dizimizde sallamýþ dünden, Yarýn kurduðumuz ve, Sayýp sarmalayamadýðýmýz onca hayalleri.. Sisli bir yaðmura benzetmiþiz kendimizi..
Yine yaðsa!! Yine damlasa! O yaðmur altýnda, Biz içimizin kandýðýný bile bile ýslanmamýþ mýydýk?
Hasret dediðim günler birer sarý sayfadan ibaretmiþ, Seni sevdiðim günler ise bir yelkovanýn akrebi kovalamasý gibi...
Ýçin için yandýðým günleri hayal ediyorum da...
Denize bir kibrit çakýp alev alýp harlamasýný beklemekmiþ oysa...
Þimdi sevgili artýk bitti deðil mi? Sonsuza giden yoldayýz… Hangimiz önceden o yolu yarýladý kim bilir? Ve hangimiz önceden vicdanýný yýkadý o kör kuyuda...
Biliyorum ki dönmeyecek bana ait geçmiþ, Þimdilerde saklansa da benim bütün emeklerim ve de hayallerim; Kilitlerini kýracaðým günü yaþýyorum.. Her günümde bir önceki günü aratmadan..
Elbet bir gün ters dönecek anahtarým sonunda kendimi de kilitleyeceðim..
Bu kapalý kutu ardýnda daha fazla sýr olarak kalamam.. Daha fazla sýr olarak kalamam…
Birþairmungan Kuþadasý 2010 Sosyal Medyada Paylaşın:
Birşairmungan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.