Ah papatya Yine göz yaþlarým yaðmura karýþmýþ Ölü renkler saklýyorum dudaklarýmda Bir zamanlar yeþil olan yapraklarým nasýl da sararmýþ böyle Zaman nasýl da geçmiþ Bir bahar daha sönmüþ sahte Sevinç’lerin altýnda Söyle papatya senin beyazýn hala temiz mi? Hala masum mu? Benim renklerim daha tazeydi Dikenlerim sivriydi Aþýklar imrenirdi duruþuma Güzeller kýskanýrdý tenimi Bütün kokular sönerdi ben açýnca Papatya,biliyor musun? Ölüm en beklemediðin anda alýr seni Bazen günlerce yolunu gözlersin,kanayarak Sonra tam sevmeye baþladýðýnda kara kuþun kanadýnda gelir bulur seni Ama sen sev papatya,sen sev! Ben soluyorum þimdi Tek baþýnasýn kocaman çiçek bahçesinde Ne yaðan yaðmurdan ne esen rüzgardan Aldýrma Gittiðin yer sana can veren toprak deðil mi zaten Üzülme Sevmek de yalan deðil mi zaten Bi yanýlsama deðil mi acýdan Bekleme Sen sev yinede Elveda papatya Pa pat ya
Sosyal Medyada Paylaşın:
Seli.nnnn Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.