Gecekondu mahalleleri, Boðazda þato evleri, Beyleri, varoþlarý, efendileri, Mis kokar Çamlýca tepeleri. Haliçte ölmüþ balýk leþleri, Kasýmpaþa’da, Hacý Hüsrev’de oynar çingeneleri, Çadýrlarda yatar öksüzleri, yetimleri, Yok mu Ýstanbul’un sahipleri?
Sulukule’de çýkar sahneye dansözü, zennesi, Varoþlarýn yoktur yiyecek ekmeði, Amcam fokurdatýr nargileyi, Garibin yoktur su içmeye þiþesi, Olmuþlar gecenin alem tiryakisi, Eminönün’de satýlýr balýk ekmeði, Birileri de avlar hep sineði, Yok mu Ýstanbul’un komiteleri,
Kýþýn is kokar duman, duman caddeleri, Varoþlar yakar, odunlarý, kömürleri, Alýþmýþlar kaldýrýr, hazm eder mideleri Teyzem gezdirir, Baðdat caddesinde köpekleri Gariplerinde yoktur gezecek yeri, Emirgan’ýn çayý, Sarýyer’in kol böreði, Garipler çekemez bile resmini, Nerde Ýstanbul’un delikanlýsý merdi?
Elif GÖNCÜ 07.02.2002
Fotoðraf Deniz Tutku Süzbir’e Aittir.
ÝSTANBUL Sosyal Medyada Paylaşın:
Elif Göncü Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.