Uzun zamandır devrik cümlelerim

Bir soba baþýnda
kedi gibi kývrýlýp uyuyasým var.
Hiç bir zamana
ve hiç bir þeye aldýrýþ etmeden hemde.
Üzerimde de bir kýrgýnlýk var üstelik hasta da oluyorum galiba.
Þimdi olsaydý sanýrým çok iyi gelirdi...
Þu özlem duyduðumuz þeye de bak.
Ne kadar basit ama kadar da uzak.

Çok mu yorulduk ki artýk,
Mecalimiz kalmamýþ bazý þeylere,
Yoksa sýkýyor mu bu hayat,
koptuðu yerden kopasý mý var...
Neden eskiden olduðu gibi
gülümsemeye tatlý tatlý sohbet etmeye vaktimiz yok.
Etrafýmýz somurtkan neþesiz insanlarla çevrili ve o insanlara baktýkça içim daralýyor .
bende onlara benzemekten çok korkuyorum.
Üzüm üzüme baka baka kararýr misali.
Oysa nasýl da yakýþýr insan olana
gülen bir çehre.
Nasýl da yakýþýr insana!
Þükür halimize,
nasipten öte köy yok diyebilmek,
bu deðilmiydi ki bütün tesellîmiz.

Uzun zamandýr cümlelerim de devrik farkýndayým,
Ama ona bile aldýrýþ etmiyorum artýk.
Neden edeyim ki
nasýlsa herkes iþine geldiði gibi anlýyor,
iþine geldiði gibi yorumluyor herþeyi.
Kýzmýyorum da buna !
fakat üzülüyorum iþte
bitmeye tükenmeye yüz tutmuþ insanlýðýmýza.
Ara sýra da olsa insan olduðumuzu hatýrlayabilmemiz ümidiyle...

Ömer Koç 03.12.2018
Sosyal Medyada Paylaşın: