çevre sessizliðe ve sarýya büründü
ruh ülkesinin mevsimlerinde .
sonra kýrmýzý çiçeklerle çýlgýna dönüp tutuþtu
güz geldi sonra.
geçti gitti o firari gök,
ve uçurtmalar kopup gitti
sonra bütün renkleriyle …
sahillere lodoslar vurdu hep
köpüklü, kocaman dalgalarla birlikte
vahþi çýðlýklarýyla martýlar,
tuhaf tuhaf kuþlar
çýlgýn denizin üstünde
*
ve sonra sýfýrýn altýnda 30 derece de çýlgýncasýna
soðuk bulduðunu dondurdu
soluðu, nefesi ,elleri, yüzü
hiçbir bahane göstermeden
sürgün yemiþ memleketlerde
ayaklarý pabuçsuz, çorapsýz
ölen bebeyi de dondurdu.
çýplak, yapraksýz aðaçlarýn dallarýný
kapanmýþ göz kapaklarýný,
dudaklarý, kulaklarý, yanaklarý
*
ücra köylerde serçe kuþlarýný da dondurdu
beyaz ipekler arasýna sarýlmýþ ölüm nedenlerini
ayrýntýlarý çocuklarýn saklandýðý yerde
yollar yeniden açýlýnca
uzak kentlere
baþka yerlere
karýn üstünde yalýnayak yürüyüp gidecekler
*
diclenin tüm kentleri sitem doluydu
karýn adý kar deðil belki de.
kýþ kýyamet demekti
haritadan silinircesine bomba yaðdýrýlan kentler demekti
çuvalda, battaniyede ve tabutta.
soðukta yanmak demekti
lapa lapa yaðarken kar,
buzdan aynalarda kardan adam olmak demekti
*
soðuk yüklüydü rüzgar
uzun gecenin bestesi zannedilen kar sesi
çatýsýndan buzlar asýlmýþ ahþap evleri
masal ile gerçeðin birbirine karýþtýðý kýþ gecelerini tekmeliyordu,
kapýlarý ,pencereleri yumrukluyordu
kimse evinden çýkmasýn diye anonslar geçiyordu
çok uzaklarda cadýlarýn fýrtýnada baðrýþmalarý
kurt ulumalarý
anadoluda kýþ, acý bir mevsm demekti
*
her þeye hükmünü geçiriyordu kýþ
fiyakalarý bozuyor.
hayat duracakmýþ, dursun diyor
iþler aksayacakmýþ, aksasýn diyor
okullar tatil olacakmýþ olsun diyordu
insana geçmiþi hatýrlatýyordu kýþ
kimler kardan adam yapmadý ki
kimler sýcacýk yanan bir sobanýn üstünde
kestane piþirmedi ki
kimler çocuk olmadý ki…
kimler þiir yazmadý ki...
kýþa, þiir armaðan etmeyen þairler utansýn .
*
redfer