HER ŞEY SON BULUR

Çocukluk gençlik derken beller bükülür
Bembeyaz olur kafa, saçlar dökülür.
Kader yolunda hayat, kökler söktürür
Fiðan edersin boþa, her þey son bulur.

Vahâlar yaðmur salmaz, gökler küser
Rüzgarlar hýrçýnlaþýr, delice eser
Menekþeler, çiçekler, kokusun keser
Taþ topraktan ibaret, her þey son bulur.

Küser çoban yýldýzý, ýþýðýn vermez
Çýkar yörünðesinden, güneþde dönmez
Çekilir pýnarlarýn, suyu içilmez
Mahkümsum bir kefene, her þey son bulur

Öksüz kalýr içinde’ki, emellerim
Turnalar o bülbüller, hep namelerin
Solar güllerim dönmez, ah gidenlerin
Orasý ýssýz çukur, her þey son bulur.

Ne bu öfke bu þiddet, hýrslar bürümüþ
Kimi zevkû sefada, almýþ yürümüþ
Kimi düþmüþ zillete, yerde sürünmüþ
Mal mülk þöhret’te hiçtir, her þey son bulur.

Hazýrmýsýn orasý, bilinmez bir ülke?
Gidenler dönmez geri, deðiþmez ilke
Fayda etmez orada, öfke ne keþke
Kul Ahmed-i hesap var her þey son bulur

Ahmet Ali Canbaz 03/12/2018
Sosyal Medyada Paylaşın: