mavilerin gölgesi

MAVÝLERÝN GÖLGESÝ
Bir umudum vardý;
Mavilerini gökyüzünden topladýðým umudum.
Þimdilerde gölgesi düþtü yüreðime
Umutlarýmýn gölgesi;
Biraz siyahtý, birazda soðuk
Yalnýzlýk direnirdi hep orada

Yalnýzlýk, zifiri karanlýkta.

Titrek ellerimle sarardým bedenimi
Kapatýrdým gözlerimi
Göz kapaklarým yorgun düþerdi
Sonra sen düþerdin aklýma
Düþlerim avuçlarýmda
Yalnýzlýk beni sarardý
Ben gölgeleri
Gölgeler tüm düþlerimi sarardý.
Sen,
Sen hep mavilerimde kalýrdýn

Yorgun bir sesle haykýrýrdý yokluðun
Kimsesizlik iþlerken iliklerime
Ýliklerimden boþalýrdýn
Sanki ölüm kanardý…
Gözlerim hala yorgun ve yýlgýn
Sisler çökerdi kirpiklerime
Islanýrken gözlerim
Umutlarým düþerdi yanaklarýma,
Yanaklarýmdan avuçlarýma
Avuçlarým kanardý
Bir köþeye kýstýrýlmýþ haydutlar misali
Kýstýrýlmýþ umutlarým bir köþede

Umutlarým þimdi can çekiþmede.

Karanlýk düþerken þehrin eteklerine
Mavilere siyahlar çalýyorum
Ýhanetler yaslanýrken gecenin göðsüne
Topraða siyah umutlar ekiyorum

Güneþin üstünü örterken, tatlý uykusunda
Sanki ölüyorum, yokluðunun çadýrýnda…
n ]
Sosyal Medyada Paylaşın: