Beni Sanmak Yaraladı
Bak, þu duvarlarý vaktinde çiçekli sarmaþýklar sarardý.
Her duru duygunun duvaðýný tertemiz parmaklar kaldýrýrdý.
Her kuru yapraðýn damarýný, o temiz parmaklar okþardý.
Yeniden yeþillenmeler, o temiz parmaklara koþardý.
Bak, þu duvarlardaki sarmaþýklarýn çiçekleri vaktinden önce sarardý.
Her duru duygunun duvaðýný, tertemiz parmaklar karaya çaldý.
Her kuru yapraðýn damarýný, o temiz parmaklar kopardý.
Yeniden yeþillenmelerin yollarý, o temiz parmaklarla kapandý.
Bak þimdi þu duvarlara! Her yerini dikenli sarmaþýklar sardý.
Her yerine, her köþesine “keþke”, “asla”, “oysa” yýlanlarý yuvalandý.
Ýçlerine her gün, her saat, her dakika ben tarafýndan bir ben yuvarlandý.
Ýçimde her gün, her saat, her dakika ben tarafýndan bin ben uðurlandý…
Bak þu duvarlara! Ýçinde küt küt atan, böyle baðýrýr mýydý?
Bak ne diyor: “Beni sanmak yaraladý…
Bir sanmak, bin dikeni etrafýma sarmaladý.
Bir daha denerdim, her hareketimde þu dikenler batmasaydý…”
Selim Akgün
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.