Anlatamıyorum...

ANLATAMIYORUM!

Bir acý var içimde tarifi olmayan.
Sürgün gönlümde binbir keder, bin bir bela..
Þu esen rüzgar da nice haberler vardýr.
Bir muþtu verip sarsa beni kollarýna.
Sýðmýyor artýk þu bedenim yeryüzüne.
Dar geliyor parklar, bahçeler bu dört duvar.
Bilmiyorum herkes gitti de ben mi kaldým?
Gördüðüm tablo bu deðildi gitmem lazým..

Sabrým tükendi aklýmda deli sorular.
Herþey bir bilmece, sanki çözümsüz bir sýr!
Gönlümde açan bu çýban senin eserin.
Görmedi dünya henüz böylesi bir tablo.
Avuçlarýmda öldü gülerken bir bebek.
Göz yaþlarým düþtü topraða, bende düþtüm.
Dallarým kýrýldý, yapraklar soldu bir bir.
Can deðil, cananým gitti, hayaller gitti.
Mürekkep aktý en antika resim gitti...
Zamanýn gazabýna uðradý, düþ gitti.
Bir avcý sessizliði, tavýný beklerken,
Bin yýllýk gayret emek gitti, fikir gitti...
Kabýndan taþan su kendine yol bulurken.
Yolum þaþtý, eksik ömründen ömür gitti.
Vakitsiz, vakit doldu, en güzel gün gitti.
Bombalar yaðdý baþkentlerin baþ kentine.
Bir gece ansýzýn vezir gitti! Þah gitti...

Beni yakýp kül eden bir acý soðuk var.
Ölüme hiç bu kadar gülümsememiþtim.
Sanki benim için kazýldý tüm mezarlar.
Her gece idama götüren bir cellat var.
Bir sýðýntýyým dünya denen þu hanede.
Dilimi yakýp kül eden kor bir ateþ var.
Ne desem boþ beni benden alan bir hal var.
Üzerime doðrultulmuþ bütün silahlar.
Her çatý baþý beni izleyen bir göz var...
Ben yüklendim sanki dünyanýn tüm yükünü.
Koþtukça geriye doðru çeken bir güç var.
Derdim yýðýnla, yýðýnlar yýðýn üstüne...
Bakarým göremem, görürüm seslenemem.
Herþeye engel yollarým da tuzaklar var.

Bir namerde çýkýyor gezdiðim tüm yollar.
Tek tek yýkýldý hayaller, anýlar kaldý.
Süzüldü göz yaþlarým bomboþ bir ev kaldý.
Kaldýrdým herþeyi sade bir resmin kaldý.
Sabra selamet varken, bana zindan kaldý.
Sorgulamýyorum artýk diye nedendir diye..
Onaca yol arasýnda bana yokuþ kaldý.
Cansýz yanýyor bir ateþ kime ne fayda.
Bana senden miras kuru bir ayaz kaldý.
Çareler çaresiz artýk, tabipler mahçup.
Sol yaným da dayanýlmaz bir sancýn kaldý.
Aylar var ki hasretim tatlý bir uykuya...
Onca bal arasýnda bana zehir kaldý.


Ey has bahçem de binbir renkte açan çiçek!
Ey her gün peteði’mi yaðmalayan arý!
Bugün son kez sevdim, son kez çaldým kapýný.
Daðlarýmda solmayan yarpuz kokumsun sen,
Eksik kalýr sen olmadan yaþanan hayat.
Terk ettim senin olmadýðýn her diyarý.
Sildim herþeyi gönlüm de yalnýz, SEN kaldý.

Þule Demir
Sosyal Medyada Paylaşın: