AH İSTANBUL

Ýstanbul ! Ýstanbul !

yokluðunla büyüdüm
varlýðýnla öldüm
bana çook uzaksýn
Ýstanbul.!

tutmadýn ellerimi
sormadýn halimi
birer birer yýktýn
en güzel hayallerimi

daha beklemiyorum
senden doðacak güneþi
benden aldýn
en güzel günlerimi
körpe gençliðimi

helal etmiyorum sana
Ýstanbul.!

bana çook uzaksýn
gönlümde yarasýn
günahýnla kal
sana dönmüyorum
iþte Ýstanbul.!

ah Ýstanbul ! ah Ýstanbul !

gülen yüzün
gülmeyen yüzünden
tehlikeli ve hüzünlü

sana doðmayacak mý?
bana doðmayacak mý?
sevda güneþleri
ikimizin de
bu mudur kaderi.

artýk, kazsýnlar bize makberi
ikimizin de yok! yok!
gidecek bir yeri.

sen orada, ben burada
ikimiz de olmuþuz
birer günah keçileri.

ah Ýstanbul ! ah Ýstanbul !
yine yaktýn beni.

sana kýyamýyorum iþte,
ÝSTANBUL günleri.!

26/11/2018 Ahmet KARA
Sosyal Medyada Paylaşın: