HASRETİN ACISI

Unuttum mavi sabahlarýn rengini,
Akþamlarýn büyülü sýcaklýðýný, evimizde...
Unuttum.
Burada sabahlar karanlýk henüz,
Yaðmurlar saçlarýmdan süzülürken ,
Düþüyorum yollara...
Burada sýcak dost akþamlarý yok ,
Yorgun uykulardan sonra, sabaha uyanmak var.

Orada gök yüzü masmavi , güneþ parlaktý ,
Mavi denizler , martýlar vardý...
Þarkýlar aðlatmazdý beni, dinlerken.

Gurbetçiler var burada býkmýþ dünyasýndan ,
Hem býkmýþ , hem de çekip gitmeyen.
Ben çekemiyorum gurbetin kahrýný, ezelden.
Bin bir öfkeyle çekip geldim
Þimdi çýkamýyorum ayrýlýklarýn içinden.

Bir hýçkýrýk sararken akþamýn renklerini ,
Unuttum mavi sabahlarýn uykularýný.
Özlem þarkýlarý sararken ruhumu,
Kuru bir yaprak gibi;
Sürüklüyor beni sokaklar.

Burada dost yüzlü düþmanlarýn,
Tuzaklarý var...

Burada hasretin acýsý var,
Gözlerimde hiç geçmeyen.

Bir gün güneþ doðsun sabahlarýma ,ne olur,
Allah ým ,gurbette ölmek istemiyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın: