İstanbul; İstanbul'um!

Sevdamýzý gördüm bakýnca gözlerine
Uçsuz bucaksýz masmavi deniz gibiydi
Aþk sende Ýstanbul’du
Daldým seyre
Her tonunu mavinin gözbebeklerinde.

Sevmenin
S e v i l m e n i n
Ne demek olduðunu
Anlattý sevda dolu gözlerin
Doya doya bakýnca gözlerinin içine
Kaldýrýp baþýmý baktýðýmda gökyüzüne
Güneþ gülümsedi sen gibi yüzüme
Dalýnca gözlerim gözlerine
Yaþamanýn güzelligini daha iyi anladým.

Bir seni sevdim sonsuz sevdam diye
Birde istanbul’u
Seni düþündüðümde
Baktýðýmda gökyüzüne
Birde senin o mavi gözlerine
Yeditepeli Ýstanbul belirir gözlerimde.

Geldim iþte
Sokaklarýndayým
Özlem gideriyorum
Ya þehr-i Ýstanbul sen ve sevdiðimle
Misler gibi kokunuz karýþtý birbirine
Derinden oh diyerek çekiyorum ciðerlerime.

Dile kolay yirmi beþ yýl havaný soludum
Çeyrek asrý sen de yaþadým
Yine de doyamadým
Ýstanbul’uma doyamadýðým gibi.

El ele çýkamadýk Çamlýca’ya
Birlikte nefes almaya
Gidemedik adalara
Marmara’yý seyre dalmaya
Kýzkulesinden bakamadýk aþkla galataya.

Gel seninle masal o l a l ý m
Yazýlalým Ýstanbul’un aþk kýtabýna
Desem ki sana
Aþkýmýz okunsun her satýrýnda
Leyla ile Mecnun yaþýyor desinler istanbul’da.

El ele girelim Ýstanbul’um
Tarih kokan her sokaðýna
Turlayalým baþtan sona
Rüzgar olup savrulalým
Güzelim boðazýnda.

Ellerim ellerinde gezelim kýyýsýnda
Hýrçýn dalga olalým sahile vuran
Anladým ki doyamaz seven sevdiðine
Canýnda can bildiðine
Doyulur Ýstanbul’a ve de Ýstanbul’uluma
Daldýkca hayale gülen çehren geliyor aklýma.

Hatýrýmda kaldý deniz gözlerin
Gökyüzünün mavisi
Gözlerini getiriyor aklýma
Aynaya dahi bakamýyorum
Gözlerin yok diye o an karþýmda
Özlüyorum iþte özledikce duygulanýyorum
Duygulanýnca birkaç damla yaþ süzülüyor yanaðýma.

Geldi iþte senden ayrýlýp gitme vakti
Tek þeydi hiç gelmesini istemediðim
Bugün ömrümün bütün günlerinden güzeldi
Kýsa da olsa bir ömre bedeldi.

Ýstanbul sensin ezberim
Düþ yorgunu artýk gözlerim
Girdin aklýma sakýn çýkma
Çakýldýn mýh gibi ruhuma
Hýzlandý nabzým aþka deðince
Ürperdi dokununca bedenim
Mutluluða boðuldu sevilince yüreðim.

Kalabilmek isterdim ömürlük sinende
Yazgý böyle yazýlýymýþ kaderde
Sana emanet sevdiklerim var sende
Onlarý sar gül kokan sinene
Katma yele
Verme ele
Caným durdukça tende
Ýstanbul, Ýstanbul’um bekle
ÝnþaIIah geleceðim yine sevgimle
Görmeye, sevmeye, hasret gidermeye.

Gidiyorum þimdi istemeye istemeye
Aklým yüreðim ruhum sendeyken
Üzgün, süzgün, sürgün mutsuz bir beden
Ah koca þehir anla beni içim sýzlýyorken
Nasýl gideyim ey sevgili
Ýstanbul; Ýstanbul’um
Kolay mý gidebilmek senden
Tek seni severken dursun atmasýn kalbim
Boðazým kurusun, kesilsin istiyorum nefesim ...








25 KASIM 2018
Mlk Tryk






Sosyal Medyada Paylaşın: