trenin geçtiði raylar gibi ömrüm aþkýn vagon , vagon aðýr ruhuma makasa geldik uzaklaþtý tenin tenime keþke inancýn tam olsaydý aþkýma býrakmasaydýn beni yalnýz bir baþýma
o kadar küçük iþte ruhum senin büyük aþkýna yetiþmiyor elleri yaðmur gibi sonbaharý bugün , ömrümün ve gidiyorum sensizliðe vedadýr bu son sözünde HAYIR oldu bana kýydým canýma kýydým yarýnýma sensiz günün sensiz ömrün ben ta içine ...
çýkýyorum yola , kimseyi almadan yanýma
elveda elveda elveda
Sosyal Medyada Paylaşın:
RuhaDokunanAdam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.