Dilim lal, içim aþk-ý revan Özlemekten yüreðime har damlatýyorum bu sabah Öyle sanýldýðý gibi deðil, yaþadýðým baþka Beyaz örtünen yollarda titrerken içim Galibin maðluba bakýþýný gördüm...
Bu his, bu aþka yenilmiþlik neden bu kadar güzel Ýçime düþen bu çið, bu zemheri niçin yakar canýmý Üþüyen yüreðimde tutuþan hasýr gibi yandým -Nimettensin sevgili, nimetten... Nimetten olana bildirip hal-ý zatýmý Hamd-ýn sahibine ilettim sena’yý...
Beynimin yelkovaný durmadan kalbimin akrebini vuruyor Ne zaman saate baksam, içim seni geçiyor Özlemin en divit halinden yazýyorum sevgili Bilirsin, boynum gergin ipte bile eðilmez Lakin bu hal... Mevlevi bir yürek büküþüdür benim sana
Bir bilsen... Henüz dile sürülmemiþ, dudaktan ateþlenmemiþ, ne çok duygu barýndýrýyorum gönlümün cephaneliðinde
Bekle, sabýr ey sevgili... Saçlarýnda ateþleyip molotofu, ten yangýnlarýnda ateþe vereceðim kendimi... Herkes gibi deðil, biz gibi sarýlýp yüreðine Kimseyi deðil, bizi seviyorum ben... Sosyal Medyada Paylaşın:
Semihhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.