MAVİYDİM BEN

Çorak topraklarda yeþermiþtim ben
Hayal ile bezenmiþ var olmuþtum .
Sevgi tohumlarýyla büyümüþ......
Hayata tertemiz ýrmaklarda atýlmýþtým ben.


Yýldýz gibi parlayan gözlerim vardý benim.
Ben büyüdükçe matlaþan.
Hayatý insanlarý tanýdýkça.
Sevgi tohumlarýný saklayan.

Adým gibi....
Maviydim ben.
Renkli neþeli biriydim.
Darbe yedikçe ....
Rengimi yitirdim.
Grileþti her yan.

Ýnsanlardý sevgi tohumlarýmý çalan.
Beni hep iyi niyetimden vuran.
Renkleri solduran.

Görmemezlikten gelmeyi öðrendim sonra.
Yok saymayý öðrendim.
Sonra bir rüzgar geldi.....
Kokularýnýda aldý götürdü benden.
Kokusunu unutuðum insanýn kendisinide hatýrlamam ben zaten.









Sosyal Medyada Paylaşın: