ARAYIŞ
Yalnýzým, uzakta deðilim evimde
Yalnýzým, düþünceler kemiriyor beynimi
Umut yollarý ya kapanmýþ çoktan
Ya da taliden çýkar bu yol, az uzaktan
Ne geleceðin hesabý var artýk
Ne de geçmiþin hükmü geçer bugünlere
Dün yaþanýlanlar bitti, yitti zaman eskilerde
Ne planlar var yarýn için, amaçlarsa boþ teselli
Savruluyorum sanki yaprak gibi
Nereden estiði meçhul, bir rüzgârýn önünde.
Kendine bile yabancýlaþýyor insan
Boþ boþ bakýyor gruba karþý akþamlarý
Ne kahvaltý, ne hafta sonlarý keyif vermiyor
Sandallar sefasýný sürüyor belki
Küreklerse bir yük, nasýrlý ellerimizdeki.
Bir kere düþtü mü veyise, çok geç
Elinden uçtu mu rengarenk kelebekler,…
Ne seherin güzelliði özleniyor
Ne de gündoðumu vermiyor bize bir neþe.
Ah, o fukara hayatýn neþesi neredesin!
Senin dertlerinle yüzleþmek var ederdi bizi
Hem yaþardýk aný, düþlerdik yarýný
Þimdi yaþamak rutine baðlanmýþ
Komutlarla çalýþan, duygulardansa yoksun
Her birimiz sanki gölgesindeyiz hayatýn
Kaçýrmýþýz ayarýný, hem nasýl kaçýrmýþ
Bakarken görmez, iþitirken irkilmez,…
Girdaba kapýlmýþ ve ataletsiz, harap ve yorgun.
Ben mi diyorum öyleyim, bakýyorum
Onlar duyuyor mu acýyý, anlayamýyorum
Narkozlanmýþ gibiyiz uzunca zamandýr,
Yesem doymuyorum, yemesem aç deðilim
Anladýmki ben de onlardan biriyim
Labirente konulmuþ bir denek gibi kaygýlý
Bulmak için çýkýþ kapýsýný aramalý, aramalý…
Þimdi dur diyorum bu akýþa, bir dur
Zaman, ben bir þeyler yaparsam belki anlam bulur.
Sýyrýlýyorum çýkmaz sokaklardan, yönüm güneþe doðru
Aydýnlanmalýyým diyorum çýkmak için artýk,
Beni büsbütün sarmadan dipsiz þu karanlýk
Açýlýr zihnim o zaman, düþler kapýlarý önümde
Ýyiye, güzele uzanan bir yol bulurum gönlümce.
Oðuzhan KÜLTE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.