Kasım Hüznü
Hüzün rüzgarý sardý dört yanýmý
Ekimde sallanan saçlarým,
kasýmda savruldu.
Umudum kalmadý,ufkum sarardý
Dökülüyor yaprak yaprak sevincim.
~~~
Ömür kýsaldýkça,dertler çoðalýyor,
Gücüm bittikçe,sancýlarým sýralanýyor.
Bu kasýmlar beni benden koparýyor.
Düþünüyorumda,
bu hayat bir bana mý tuzak ?
~~~
Tanrým gök hala mavi,
Güneþ hala doðuyor.
Yoksa onu bir ben mi göremiyorum.
Çiçekler onun kokusunu alabiliyor mu?
Dünya hala onun etrafýnda dönebiliyor.
Bir ben mi yanýldým,
bir ben mi ziyan oldum..
~~~
Ne gülüþ kaldý yüzümde,
ne de ufak bir tebessüm.
Her gelen bir parçamý kopardý,
Ne yar vefalý,ne de dost sadýk.
Kaderim,kader deðil!
Yüreðim,çirkin bahtýmý kaldýramýyor artýk.
~~~
Herþey yerli yerinde,
bir ben eksildim þu dünyadan.
Herkes baharý kucaklarken,
Ben kasýmýn amansýz hüznünü çekiyorum.
Biliyorum,
kasýmýn solgun yapraklarý arasýnda,
yitip gideceðim bir gün...
~~~
YAZAN
Mehtap Ünlü
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.