SENİ SEVMEK

SENÝ SEVMEK

Seni sevmek ne güzel, sevinçten uçuyorum,
Engin Ummanlarýn üstünde, sana kavuþuyorum.

Ne muhteþem manzara, yýldýzlar yaklaþýyor,
Ýçimden geliyor böylesi, çevremde dolaþýyor.

Sana anlatabilir miyim? ben nasýl mutluyum,
En güzeli bu ya, hep seninle umutluyum.

Verdim sana gönlümü, seni gördüðüm zaman,
Maksadýn nedir?, inanmýyorsun, anlattýðým an.

En yüce duygudur, can-ý gönülden sevmek,
Kollarýmla sarýp da, seninle birlikte gülmek.

Nasýl anlatsam sana, bendeki bu duyguyu,
En derinden akýyor, sevinçten gözlerimin suyu.

Gamzelerine dokunsam, geçeceðim kendimden,
Üzüntülerimi daðýtýyor, yanaðýndaki bir çift ben.

Zamanla alýþýr mýyým?, senden uzak kalmaya,
Emellerimde çiçeksin, kýyamýyorum koparmaya,
Lakin, benden uzaksýn, gelemiyorum seni almaya.

E....., çiçek bahçesinde açan, bir çiçekmiþ,
Matemli ömrüm, hep matemlerle geçecekmiþ.

Ýnanmak güç geliyor, seninde beni sevdiðine,
Nasýl inanabilirim, bana gönül verdiðine,
Emelim, dileðim sensin, inanmalýyým sevdiðine.

Ben, buyum iþte, çeliþkilerle dolu bir insan,
Eriyorum sanki, anlatmaya bulamýyorum lisan,
Ne kadar çaresiz kalsam da, seviyorum vesselam.

Ferhat anlatmak istese de, anlamazlar derdini,
Elzemle tanýtýyor, çaresizim diye kendini.

Rahat nedir ki, hepsi benim kederlerin,
Hatasý olur mu? yazýlan tüm kaderlerin.

Af dilemek düþüyor bana, sözün burasýnda,
Tutsak olduðum güzel, kaderimin hangi sayfasýnda?

01.06.1988
www.ferhatarslan.com
Sosyal Medyada Paylaşın: