ÖĞRETMENLER GÜNÜ İÇİN (MİNİK DÜŞLERİN AYNASI)

Yandan ördüðü saçlarýmý
Beyaz kurdele ile baðladý annem,
Gülüþüyle demlediði bir eylül sabahýnda.
Cebimde çiçekli bir mendil,
Yüzümde güzden armaðan taze bir ýþýk.
Günlerden pazartesi olduðunu
Çok sonra senden öðrenecektim.
Senden öðrenecektim
Minicik bedenimin içinde kaybolduðu
Siyah önlüðüme itina ile dikilmiþ düðmelerin altý tane olduðunu.

Kapýnýn eþiðini aþýp,
Taþlý topraklý dar bir yola koyulup sana geldim.
Mutluluðun doruðunda,
Bayram yerine gider gibi,
Aðzýmda þeker tadý,
Düþlerimin aynasýnýn sen olacaðýndan habersiz.
Saçýmýn örgüsüne dokundun ilkin,
Sorduðun adýmýn anlamýný senden öðrendim,
Baharda açtýðýný her dem…
Avuç içinle severken yanaklarýmý
Sevginin þehla gözlerindeki nakþýný okudum,
Beni sevmiþtin.

Aðzýmda býraktýðýn çarpýk bir tebessümle
Elma kokan çantamdaki çizgili defterimi
Masaya býraktým düzenli düzensiz.
Ne iþe yarayacaktý ki bu sayfalar?
Minik ellerimle hayata buradan dokunacaðýmý
Nerden bilebilirdim?
Karaladýðým her çizgiye çok güzel derken,
Türkü mü çýðýrýyordu sesin?
Bana mý öyle geliyordu?

Ve günler geçer.
Rastgele ipe dizilmiþ daðýnýk heceler;
Artýk anlamýný bildiðim çok yüklemli tümceler olup
Yüreðimin eþiklerine deðer.
Her harf notalara dönüþür sanki,
Eþsiz bir ezgi oluverir sonra,
Saðýr sultanlar bile eþlik eder her notasýna,
Açýverir gül dikeninde koca bir deniz.
Bedevi dudaðýndan süzülen damlada gemilerin yol almasýna ramak kala.
Öðretmenim!
Bir okumak, bir yazmak,
Bir gülüþe hibe edilmiþ bir ömre mi benzer?
Sayende çið durmuyor artýk dizelerim.
Sorsam sana,
Gizemi bozulur mu acaba
Cýlýz parmaklarýmýn arasýnda
Ucunu kemirip durduðum tahta kalemimden dökülen incilerin?

Güneþi çizdiðin gözlerimle sana baktým.
En çok yüzündeki bitmeyen tebessümü sevdim,
Al satarým yað satarým oynarken.
Hepten yürek, katýksýz sevmek dedikleri sen miydin?
Otuz iki diþle güldüm anlattýðýn fýkralara
Ve hiç aðlamadý çocuklar öðrettiðin þarkýlarda.
Þarkýlar ki;
Biraz hicaz, biraz kürdili, biraz suzinak.
Sen biraz anne biraz baba ve çokça çocuktun öðretmenim.
Bendin, bizdin…
Bulutlarý öptük beraber çizdiðimiz resimlerde
Yýldýzlara asýldýk…
Sende tattým, gamzelerimde güller açan
Sýcaðý bir daha duyulmayacak ana öpücüðünü.
Küçük sevinçlerle süsledin beni,
Tok hayaller kurdum sayende
Dik yokuþlardan çýkarken,
Soluk soluða kalýþýma aldýrýþ etmeden,
Düþmelere yenilmeden,
Ayaklarýmda senin pabuçlarýn,
Hece tablosu asýlý iplerim,
Beyaz kurdeleli minik yüreklilerim…
Nihayet sana benzedim öðretmenim,
Teþekkür ederim!



Sosyal Medyada Paylaşın: